Η γκαλερί Stand in Line φιλοξενεί τη νέα δουλειά του εικαστικού Σταύρου Αντωνόπουλου

Δημοσιεύτηκε στις 03 Νοεμβρίου 2023

Με ιδιαίτερη χαρά η γκαλερί Stand in Line σας προσκαλεί στην παρουσίαση της νέας δουλειάς του εικαστικού Σταύρου Αντωνόπουλου.

Εγκαίνια: Παρασκευή, 10 Νοεμβρίου, 2023. Ώρα: 19:00
Διάρκεια: 10 Νοεμβρίου μέχρι 2 Δεκεμβρίου 2023

Στα εκλεπτυσμένα άτομα δεν αρέσει το χρώμα είπε ο Βόλφγκανγκ Γκαίτε, ταυτίζοντας το καλό γούστο με την απλότητα, τη δωρική λιτότητα. Με αυτό του το σχόλιο, ο «πατέρας» του Φάουστ θέλησε να δείξει την προτίμησή του σε έργα που επιλέγουν να διηγηθούν μια ιστορία με την τέλεια ομορφιά τους και που προκαλούν ευγενή συνειδητοποιημένα συναισθήματα από μόνα τους, σε αντίθεση με άλλα που γενούν ωμό το συναίσθημα χρησιμοποιώντας το χρώμα.

Αυτή ακριβώς τη διακριτική κομψότητα, την «ντροπαλή» τελειότητα, αντιλήφθηκα όταν αντίκρισα για πρώτη φορά τους ανθρώπους του Σταύρου Αντωνόπουλου. Φτιαγμένοι χειρουργικά, με μαεστρία, γεμάτοι συναίσθημα, κρύβοντας μέσα στην τελειότητα τους ακόμα και τις χαρακιές του δημιουργού τους, καταφέρνουν να περάσουν στον θεατή τα υπαρξιακά μηνύματα του καλλιτέχνη.

Οι άνθρωποι του Σταύρου Αντωνόπουλου δίνουν την αίσθηση πως ακόμα και όταν κοιμούνται, σκέφτονται. Η φαινομενική ηρεμία του ύφους τους, έρχεται σε αντίθεση με την ένταση του σώματος, ενός σώματος που μεταμορφώνεται σε όργανο με χιλιάδες αισθητήρια νεύρα, τόσα όσα και τα αποτυπώματα του καλλιτέχνη στο έργο.

Τα ζώα που απεικονίζονται στους πίνακες του, δίνουν την εντύπωση πως κουβαλούν ανθρώπινο μυαλό, τα βασανίζουν ανθρώπινα προβλήματα, ανθρώπινη σκέψη. Άλλοτε λοιπόν, είναι μεταμορφωμένοι άνθρωποι, άλλοτε συμβολίζουν αισθήματα και άλλοτε την ίδια την αντίληψη του καλλιτέχνη για τη ζωή.

Στην καινούργια του ανθρωποκεντρική δουλειά, το χρώμα, που συνήθως συνοδεύει τους ήρωες του, βρίσκεται εκεί για να «γεμίσει» και αυτό με τη σειρά του τον πίνακα και είναι εκεί γιατί υπηρετεί τη σύνθεση, γιατί πολύ μελετημένα εξυπηρετεί τους συμβολισμούς του καλλιτέχνη.

Η καινούργια δουλειά του Αντωνόπουλου, χαρακτηρίζεται από μια έντονη θεατρικότητα και ο ίδιος για να «φτιάξει» την «πλοκή» του, επιλέγει να βάλει το χρώμα να παλέψει με τους πρωταγωνιστές του, να αναγκάσει τον θεατή να αποφασίσει από μόνος του το αν η φιγούρα εξυπηρετεί την ύπαρξη της ή το φόντο ή αν το ίδιο το φόντο βρίσκεται εκεί για αυτό το ίδιο ή για να εξυπηρετήσει τη φιγούρα. Αποδεσμευμένα το ένα από το άλλο, αποδεσμευμένα από την πραγματικότητα, βυθισμένα σε δυο εντελώς διαφορετικούς κόσμους, συνυπάρχουν για να ισορροπούν.

Ο καλλιτέχνης γνωρίζει καλά τα θέματα ισορροπίας και φέρνει αντιμέτωπους τους διακριτικά τέλειους ήρωές του με ένα φόντο επιθετικό, συνήθως κόκκινο και μαύρο, εμπλουτισμένο με περίεργους μεσαιωνικούς λαβύρινθους. Φέρνει τους ήρωες του αντιμέτωπους με το παρελθόν τους, τις απώλειες τους, τον αγώνα τους, τις αναμνήσεις τους.

Υπάρχει μια κρυμμένη οργή σε αυτή του τη δουλειά, μια οργή που μοιάζει με ορμή και είναι αυτή που γεννάει τη σύγκρουση της ύπαρξης με την απώλεια, μια μάχη που οι ήρωες μοιάζουν να απολαμβάνουν, μια σύγκρουση που τελικά μετατρέπεται σε μια γιορτή της ίδιας της ζωής. Αυτή ακριβώς η πάλη είναι που τελικά θα οδηγήσει τον ίδιο τον καλλιτέχνη στην κάθαρση.

Ο Αντωνόπουλος επέλεξε να πλαισιώσει τους πίνακες με μπαρόκ κορνίζες θέλοντας να κουβαλήσει αυτή την ευαίσθητη τέχνη του σε «Βικτοριανές» πολύτιμες θήκες. Με αυτό τον τρόπο θέλησε να μας μεταφέρει, πως αυτό που κοιτάμε πέρα από πολύτιμο είναι και εύθραυστο.

Αντιλαμβάνομαι τη συνέχεια από τις προηγούμενες εκθέσεις του, μια συνέχεια που δεν είναι επανάληψη αλλά συνέπεια. Με συνέπεια λοιπόν, συνεχίζει να ζωγραφίζει, εν αντιθέσει με το πνεύμα των καιρών που θέλει την τέχνη να γίνεται ορατή μονάχα μέσα από κείμενα και τον προβληματισμό των θεατών. Στην περίπτωση του Αντωνόπουλου η τέχνη συνεχίζει να βρίσκεται εκεί απέναντι σου, να είναι πράξη, έτοιμη να σε προβληματίσει, να σου γεννήσει συναισθήματα.

Όπως σε κάθε δουλειά του, έτσι και σε αυτή, ο Σταύρος Αντωνόπουλος γδύνει τους ήρωες του από το χρόνο και τον τόπο, τους απομονώνει και εστιάζει στο μυαλό, στις διαχρονικές σκέψεις τους, σε διαχρονικές υπαρξιακές ανησυχίες. Το σώμα γίνεται ορατό μονάχα για να περιγράψει την ίδια την ψυχή και τα πάθη της.

Σε μια εποχή που η ψυχή, η σκέψη, ο προβληματισμός, το συναίσθημα, απορρίπτονται, ο καλλιτέχνης τολμά να μας τα υπενθυμίσει, να μας βάλει απέναντι από καθρέφτες, να μας θυμίσει μια ανθρώπινη, ευαίσθητη και ξεχασμένη πλευρά μας που οι καιροί βάφτισαν αδυναμία.

Μιχάλης Παπαδόπουλος, Θεατρικός συγγραφέας , Ζωγράφος

Βιογραφικό Σημείωμα:

Σταύρος Αντωνόπουλος

1962: Γεννήθηκε στη Λευκωσία

1981-1985: Ακαδημία Καλών Τεχνών, Φλωρεντία

1982-1984: Scuola M. de Lazzari, σχέδιο μόδας, Φλωρεντία

1988-1990: Πανεπιστήμιο της Σορβώνης-Paris IV, Παρίσι

ΒΡΑΒΕΙΑ

1986: Prix Matisse, Γαλλική πρεσβεία, Λευκωσία

1987: Premio internazionale d’arte moderna, Φλωρεντία

2005: Βραβεία θεάτρου ΘΟΚ, βραβείο ενδυματολογίας, Λευκωσία

Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Δ. Σ. του θεάτρου ΕΝΑ (1987-1997), γραμματέας και στη συνέχεια πρόεδρος (2018-2019) του Κυπριακού Κέντρου σκηνογράφων, αρχιτεκτόνων και

τεχνικών θεάτρου. Έργα του υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Κύπρο και το εξωτερικό.

ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

1983 Γκαλερύ Γκλόρια, Λευκωσία, Κύπρος

1985 Γκαλερύ Γκλόρια, Λευκωσία, Κύπρος

1987 «The little male cemetery» Galleria “il punto”, Φλωρεντία, Ιταλία

1987 Γκαλερύ Γκλόρια, Λευκωσία, Κύπρος

1990 Cité de Arts, Παρίσι, Γαλλία

1990 «ΣΕΚΤΑ» Γκαλερύ Γκλόρια, Λευκωσία, Κύπρος

1991 Γκαλερύ Μορφή, Λεμεσός, Κύπρος

1992 «ΛΙΒΙΔΩ» Γκαλερύ Γκλόρια, Λευκωσία, Κύπρος

1993 «ΟΙ ΔΕΚΑ ΔΙ-ΑΛΟΓΟΙ I» Γκαλερύ Μορφή, Λεμεσός, Κύπρος

1994 «ΟΙ ΔΕΚΑ ΔΙ-ΑΛΟΓΟΙ II» Γκαλερύ Γκλόρια, Λευκωσία, Κύπρος

1995 Γκαλερύ Μορφή, Λεμεσός, Κύπρος

2000 «Ο Δαρβίνος είχε δίκηο» Γκαλερί Γκλόρια, Λευκωσία, Κύπρος

2001 «ΟΦΘΑΛΜΟΝ ΑΝΤΙ ΟΦΘΑΛΜΟΥ I» Γκαλερύ Μορφή, Λεμεσός, Κύπρος

2001 «ΟΦΘΑΛΜΟΝ ΑΝΤΙ ΟΦΘΑΛΜΟΥ II» Γκαλερύ Μορφή, Λεμεσός, Κύπρος

2003 “Million miles away from here” INTELIA Λευκωσία, Κύπρος

2005 “Yes I know my way” Γκαλερύ Μορφή, Λεμεσός, Κύπρος

2007 «Πουθενά, κανένας, τίποτε, ποτέ» Γκαλερύ Γκλόρια, Λευκωσία, Κύπρος

2010 «50 +one» Γενικό Προξενείο της Κύπρου, Νέα Υόρκη

2010 KMP gallery, Μαϊάμι, Φλόριντα, ΗΠΑ

2012 Γκαλερύ Μορφή, Λεμεσός, Κύπρος

2018 «-273℃ ή το απόλυτο μηδέν», Άρεως 17, Λευκωσία, Κύπρος

2023 «00:00» Stand in line art space, Λευκωσία, Κύπρος

ΚΥΡΙΩΤΕΡΕΣ ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

1986 7 Νέοι Κύπριοι Καλλιτέχνες, Πολιτιστικό Κέντρο Λαϊκή Τράπεζα, Λευκωσία

1986 Μπιεννάλε Νέων Καλλιτεχνών, Μασσαλία, Γαλλία

1987 Πέντε Κύπριοι Καλλιτέχνες, Κολωνία, Γερμανία

1987 Μπιεννάλε Νέων Καλλιτεχνών, Βαρκελώνη, Ισπανία

1990 L’exposition de Βicentenaire, Παρίσι, Γαλλία

1990 Προοπτικές για το μέλλον, Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, Λευκωσία, Κύπρος

1991 Σύγχρονη Κυπριακή Τέχνη, Commonwealth institute, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

1992 Κύπριοι Καλλιτέχνες, Σπίτι της Κύπρου, Αθήνα, Ελλάδα

1992 Brushstrokes across cultures, Αμερικανική Πρεσβεία, Λευκωσία, Κύπρος

1994 Μπιεννάλε Αλεξάνδρειας, Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος

1994 Κύπριοι Καλλιτέχνες, Χάγη, Ολλανδία

1996 Σύγχρονη Κυπριακή Τέχνη, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

1999 Κουατριεννάλε σκηνογραφίας και αρχιτεκτονικής θεάτρου, Πράγα, Τσεχία

1999 Κοστούμια Αόρατων Θιάσων, Φεστιβάλ Επιδαύρου, Ελλάδα

2003 Κουατριεννάλε σκηνογραφίας και αρχιτεκτονικής θεάτρου, Πράγα, Τσεχία

2005 «Accidental meetings», Δημοτικό Κέντρο Τεχνών, Λευκωσία

2008 «The Oddyssey within», Νέα Υόρκη, Η.Π.Α

2010 «Το σώμα: ιστορίες + αναπαραστάσεις», Ίδρυμα Λανίτη, Λεμεσός, Κύπρος

2011 Κουατριεννάλε σκηνογραφίας και αρχιτεκτονικής θεάτρου, Πράγα, Τσεχία

2012 5η διεθνής Μπιεννάλε του Πεκίνου, Πεκίνο, Κίνα

2012 «Sceno cy», Λευκωσία, Κύπρος

2018 Παγκύπρια έκθεση σκηνογραφίας, Λευκωσία, Κύπρος

2021 “Reality Check”, Stand in line art space, Λευκωσία, Κύπρος

ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ – ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

1986 Ρήνας Κατσελλή «Η τρελλή γιαγιά», ΘΟΚ

1987 Τέννεσσυ Ουίλιαμς «Ο γυάλινος κόσμος», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

1988 Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι», ΘΟΚ

1988 Ευριπίδη «Εκάβη», ΘΟΚ, Φεστιβάλ Επιδαύρου

1991 Ντόναλτ Κόμπερν «Το παιγνίδι του τζιν», ΘΟΚ

1991 Σαμ Σέπαρτ «Η κατάρα της πεινασμένης τάξης», Σατυρικό Θέατρο

1991 Ευριπίδη «Ρήσος», ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής για το Φεστιβάλ Αθηνών

1991 Γ. Αλιθέρση «Αροδαφνούσα», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

1991 Κρίστοφερ Χάμπτον «Επικίνδυνες σχέσεις», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

1992 Μ. Αβρααμίδου «Η Στέλλα Βιολάντη δεν μένει πια εδώ», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

1992 Τ. Σ. Έλιοτ «Το φονικό στην εκκλησιά», Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος

1992 Σοφοκλή «Αίας», ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής για το Φεστιβάλ Αθηνών

1993 Φρήντριχ Σίλλερ «Μαρία Στιούαρτ», ΘΟΚ

1993 Γ. Νεοφύτου «Της Κύπρου το Βασίλειο», ΘΟΚ

1993 Άντον Τσέχωφ «Οι τρεις αδελφές», ΘΟΚ

1993 Ντ. Χ. Γουάγκ «Μ. Μπάττερφλαϊ», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

1993 Ευριπίδη «Μήδεια», Εθνικό Θέατρο της Ελλάδος, Φεστιβάλ Επιδαύρου

1993 Κώστα Μουρσελά «Μαχαίρι στο κόκκαλο», Ε.Θ.Α.Λ Λεμεσού

1994 Αριστοφάνη «Όρνιθες», ΘΟΚ, Φεστιβάλ Επιδαύρου

1994 Ρόμπερτ Χάρλινγκ «Ατσαλένιες Μαγκνόλιες», ΘΟΚ

1995 Ζαν Ζιροντού «Η τρελλή του Σαγιό», ΘΟΚ

1995 Τέννεσσυ Ουίλιαμς «Ο γυάλινος κόσμος», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

1995 Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Ματωμένος Γάμος», Θεατροκίνηση Αθήνα

1995 Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Ρωμαίος και Ιουλιέττα», Οργανισμός Οράισμα Θέατρο ΚΑΠΠΑ Αθήνα

1996 Λουίς Κάρολ «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», ΘΟΚ

1997 Ρομπέρτο Κόσσα «La nonna», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

1997 Μπάρρυ Στέιβς «Ο άνθρωπος που δεν πέθανε ποτέ», ΘΟΚ

1998 Κρίστοφερ Μάρλοου «Ο Εβραίος της Μάλτας», ΘΟΚ

1998 Μαριβώ «Το παιχνίδι του έρωτα και του μίσους», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

1998 Ευριπίδη «Βάκχες», Ελεύθερα θέατρα Κύπρου, Φεστιβάλ Αθηνών

1999 Έμιλυ Μπροντέ «Ανεμοδαρμένα ύψη», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

2000 Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Μάκμπεθ», ΘΟΚ

2001 Άνθονυ Μπέρτζες «Το κουρδιστό πορτοκάλι», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

2001 Άντον Τσέχωφ «Ο γλάρος», ΘΟΚ

2001 Αισχύλου «Επτά επί Θήβας», ΘΟΚ, Φεστιβάλ Επιδαύρου

2002 Τζων Πρίσλεϊ «Ο επιθεωρητής έρχεται», ΘΟΚ

2002 Γκαίτε «Φάουστ», ΘΟΚ

2003 Ευριπίδη «Βάκχες», Θεατροκίνηση, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

2004 Αισχύλου «Μυρμιδόνες, Νηρηίδες, Φρύγες», ΘΟΚ, Φεστιβάλ Επιδαύρου

2004 Πήτερ Σάφερ «Equus», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

2004 Βιρτζίνια Γουλφ «Ορλάντο», Θεατρική ομάδα Persona, Λευκωσία

2004 Κρίστοφερ Χάμπτον «Total eclipse», Alfa Square, Λευκωσία

2005 Νικολάι Γκογκόλ «Ο επιθεωρητής», ΘΟΚ

2005 Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Ο έμπορος της Βενετίας», ΘΟΚ

2007 Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Ταύροις», ΘΟΚ, Φεστιβάλ Επιδαύρου

2007 Κρίστοφερ Ίσιεργουντ «The Cabaret», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

2008 Χέντριχ Ίψεν «Βρυκόλακες», ΘΟΚ

2010 Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Οθέλλος», ΘΟΚ

2012 Τζορτζ Ντίμπτιν - Πιττ «Sweeney Todd», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

2012 Λαρς Νόρεν «Η νύχτα είναι μάνα της μέρας», ΘΟΚ

2013 Μάριους Φον Μάιενμπουργκ «Η πέτρα», ΘΟΚ

2015 Ευριπίδη «Μήδεια», Θέατρο ΕΝΑ, Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος

2016 Ηλία Καπετανάκη «Ο γενικός γραμματέας», ΘΟΚ

2017 Γκαστόν Λερού «Το φάντασμα της όπερας», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

2019 Αλφρέντ ντε Μουσσέτ «Λορεντζάτσιο», θέατρο Διόνυσος, Φεστιβάλ Κύπρια

2019 Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Ματωμένος γάμος», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

2019 Φλοριάν Ζελέρ «Ο πατέρας», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

2020 Μπενουά Σολέ «Η μηχανή του Τούρινγκ», θέατρο Versus

2021 Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Τρικυμία», ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΑ

Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλούμε επικοινωνήστε:
standinlineartspace@gmail.com
Τηλ. (+357) 99 412000
Διεύθυνση: 26A Οδός Μετοχίου, Άγιος Ανδρέας, Λευκωσία, 1101

Η γκαλερί η Stand in Line - Art Space ιδρύθηκε το 2021 και έκτοτε είναι μια από τις πιο δημοφιλείς γκαλερί της Λευκωσίας. Η Stand in Line - Art Space παρουσιάζει το έργο σύγχρονων Ελλήνων και Κυπρίων καλλιτεχνών μέσα από εκθέσεις και εγκαταστάσεις.