News , Τέχνη

Η γυναίκα μύθος της ζωγραφικής Φρίντα Κάλο μιλώντας για τη δύναμη

Φράσεις της διάσημης Μεξικανής ζωγράφου, μας «ξυπνάνε», ενόψει των «περίεργων» ημερών που περνάμε λόγω της πανδημίας

Δημοσιεύτηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2020

Αρκετές φράσεις της Φρίντας Κάλο, σημάδεψαν πολλές γενιές, εφόσον αναφέρονται κυρίως για τη ζωή και την πραγματικότητα της.  Μίλησε για τη ζωή, την αγάπη ακόμα για την πικρία, αφού η ίδια πέρασε πολλές θύελλες στη ζωή της. Στα 18 της χρόνια τραυματίστηκε στην σπονδυλική στήλη, περνώντας από διάφορες εγχειρήσεις.  Επίσης, το γεγονός ότι δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει, όπως επίσης και οι απιστίες του άντρα της Ντιέγκο Ριβέρα, (γνωστός ζωγράφος της εποχής) την έκαναν να είναι θλιμμένη.

Παρόλα αυτά, αυτή η γυναίκα μύθος της ζωγραφικής, αν και ιδιόρρυθμη και μελαγχολική, κατάφερε να σημαδέψει την τέχνη. Θεωρείται μέχρι σήμερα μία από τις πιο σπουδαίες και επαναστατικές γυναικείες μορφές.  Αυτό φαίνεται και από τα λεγόμενά της.

«Στο τέλος της ημέρας, μπορούμε ν’ αντέξουμε πολλά περισσότερα, από ό, τι νομίζουμε ότι μπορούμε»

Τι πιο όμορφη και δυναμική ταυτόχρονα φράση.  Μπορεί να γίνει αυτό εάν και εφόσον υιοθετήσουμε τη «συνήθεια» να ξυπνάμε και να κοιμόμαστε με δύναμη και όνειρα.  Διότι «στο τέλος της ημέρας, μπορούμε ν’ αντέξουμε πολλά περισσότερα».

Είναι γεγονός πως οι ήττες και οι δυσκολίες μας φέρνουν αντιμέτωπους με τη θλίψη και τις αρνητικές σκέψεις.  Παρόλα αυτά αν η θέληση γίνει το πιο ισχυρό στοιχείο του εαυτού μας και αν την αφήσουμε ν’ αφεθεί, θα κάνει θαύματα.  Όσο κι αν λέμε ότι δεν μπορούμε, όσο κι αν λέμε ότι δεν χωράει η άσπρη μέρα στην μαύρη, εντούτοις τα καταφέρνουμε.  Αντέχουμε.  Και πολλά μάλιστα.  Αυτό επιβεβαιώνει, άλλωστε, και η Φρίντα Κάλο, μιλώντας για τη δύναμη.

«Πόδια, τι σας χρειάζομαι από τη στιγμή που έχω φτερά για να πετάξω;»

Τον Σεπτέμβριο του 1925 η Μεξικάνα τότε δεκαοκτάχρονη Φρίντα, καθηλώθηκε στο κρεβάτι, ύστερα από τροχαίο.  Οι γιατροί είπαν ότι θα έπρεπε να περάσει μια ήρεμη ζωή.  Έτσι και έγινε λοιπόν.  Η τάση για φυγή και το δημιουργικό της πνεύμα, απόκτησε πλέον νόημα.

Η ζωγραφική πια ήταν η συντροφιά της.  Κάπου ανάμεσα σ’ αυτά πιθανόν να’ πε και την εξής φράση: «Πόδια, τι σας χρειάζομαι από τη στιγμή που έχω φτερά για να πετάξω;».

Συμβαίνει σε όλους κάποια στιγμή της ζωής μας να αισθανθούμε ανίκανοι να πράξουμε και να ζήσουμε αληθινά.  Το ίδιο συμβαίνει και σ’ αυτούς που δεν μπορούν να περπατήσουν για οποιαδήποτε λόγο.  Παρόλα αυτά πρέπει να γνωρίζουν και να γνωρίζουμε ότι τα πόδια ή τα χέρια δεν καθορίζουν το δρόμο της ευτυχίας.

Η θέληση, η πίστη και η αφοσίωση μπορούν να κάνουν τα πάντα.  Ακόμα και να χαράξουν το δρόμο της επιτυχίας.  Της ευτυχίας και της χαράς.

Ας μείνουμε ενωμένοι, λοιπόν, με τον «μέσα» και «έξω» κόσμο μας και ας καταφέρουμε να ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία, όσο κι αν η σκιά της πανδημίας του κορωνοϊού, μας στρέφει πίσω.
 

Σχετικά

Ατζέντα
March 2024
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31
Όλη η ατζέντα

Εγγραφή στο Newsletter

Εγγραφείτε στο newsletter μας για να λαμβάνετε τις τελευταίες ειδήσεις το email σας!

Eγγραφή στο Newsletter

Εγγραφείτε στο newsletter μας για να λαμβάνετε τις τελευταίες ειδήσεις στο email σας!

Close