"Ο γάμος της Μαρίας Μπράουν" στο σινεμά ΡΙΟ 3

Η σημαντικότερη ίσως ταινία του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, που αποτελεί και το πρώτο μέρος μιας τριλογίας του μεγάλου Γερμανού σκηνοθέτη, η οποία αναφέρεται στον ρόλο των γυναικών στο μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα της Γερμανίας και ολοκληρώνεται με τα έργα  'Lola' (1981) και 'Veronika Voss' (1982). Με την εκπληκτική Χάνα Σιγκούλα στον ρόλο που σημάδεψε την καριέρα της.

Η Μαρία και ο Χέρμαν παντρεύονται βιαστικά κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Περνούν την νύχτα μαζί και την επόμενη ο Χέρμαν φεύγει για το μέτωπο. Όταν ο πόλεμος τελειώνει η Μαρία πληροφορείται ότι ο Χέρμαν έχει σκοτωθεί. Ο Χέρμαν όμως επιστρέφει ξαφνικά και βρίσκει την Μαρία στην αγκαλιά ενός Αμερικανού στρατιώτη... Μια γυναίκα η οποία γνωρίζει πάνω της τη θύελλα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και του 'οικονομικού θαύματος' της Γερμανίας στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. 

Την εποχή που ο Φασμπίντερ γύριζε το 'Γάμο της Μαρία Μπράουν' (1979), η συντριπτική πλειοψηφία των γερμανικών μεταπολεμικών αφηγήσεων αναλώνονταν γύρω από το θαύμα της ανασυγκρότησης, και απέφευγαν το ταμπού του τραύματος όπως ο διάολος το λιβάνι (εάν έχετε διάθεση να αναζητήσετε τις εξαιρέσεις, θα πρέπει ίσως να ξεκινήσετε από τη νουβέλα του Χάινριχ Μπελ 'Ο Άγγελος Σιωπά' (Der Engel schwieg), που γράφτηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’40).

Άρα, ο σκηνοθέτης εδώ στρίβει το μαχαίρι σε μια πληγή που οι συμπατριώτες του αγνοούσαν επίμονα. Μόνο που το πράττει με έναν τρόπο κάπως σχηματικό και γεμάτο δραματουργικούς αυτοματισμούς, που  καθιστούν την αλληγορία ευανάγνωστη. Πάλι καλά που βρίσκεται εκεί η Χάνα Σιγκούλα, για να υπερβεί ακόμα και τα όρια του Φασμπίντερ μέσα από τις λεπτές αποχρώσεις των μορφασμών της. Με την αδιόρατη ειρωνεία και την κρυμμένη θλίψη που επεξεργάζεται το μοναδικό πρόσωπό της, αποδεικνύεται το ιδανικό ερμηνευτικό «εργαλείο» ώστε να αναρωτηθούμε εάν η έκρηξη του φινάλε – το δυνατότερο χαρτί του αλληγορικού σχεδιασμού του Φασμπίντερ – είναι ένα χτύπημα της 'μοίρας' (μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για μοντέρνα τραγωδία) ή συνειδητή επιλογή. Ίσως και τα δύο σε απόλυτη συνύπαρξη, όπως περίπου και το τραύμα ήταν ο απολύτως απαραίτητος ο πρόγονος του 'θαύματος'.