Οι καλύτερες ταινίες του Netflix που δεν ξεπερνούν τα 90 λεπτά

Δημοσιεύτηκε στις 27 Ιουλίου 2020

Για όσους κάποτε δοκίμασαν να παρακολουθήσουν το  Andrei Rublev του Andrei Tarkovsky, ένα ασπρόμαυρο μεσαιωνικό έπος που διαρκεί περίπου τρεις ώρες, οι ταινίες που δεν ξεπερνούν τα 90 λεπτά πρέπει να θυμίζουν κινηματογραφικό σφηνάκι. Ποιος όμως είπε ότι η διάρκεια είναι πάντα καλύτερη από μία σύντομη συγκίνηση; Άλλωστε, οι διαστημικοί ρυθμοί στους οποίους ζούμε δε μας επιτρέπουν την πολυτέλεια του χρόνου. Πολύ συχνά, πρέπει να χωρέσουμε την ψυχαγωγία μας σε κάτι λιγότερο από τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.  Έτσι, τι πιο απλό από το να επιλέξεις μία ταινία στο Netflix που δε θα χρειαστεί να αφιερώσεις όλο το απόγευμα της Κυριακής για να το παρακολουθήσεις; 

Όχι, η λίστα που ακολουθεί δεν είναι γεμάτη από κινηματογραφικά αριστουργήματα (με μία-δύο ίσως εξαιρέσεις). Είναι, όμως, γεμάτη από τρομερά διασκεδαστικές ταινίες που θα σου θυμίζουν τον λόγο που σε έκανε εξαρχής να αγαπήσεις το σινεμά: Γιατί σε κάνει να περνάς καλά.

Easy A (2010)
Η ηθοποιός με την ωραιότερη (πιο βραχνή) φωνή του πλανήτη, λέγε με Emma Stone, πρωταγωνιστεί σε μία εφηβική ρομαντική κομεντί όπου ένα μικρό ψέμα την οδηγεί σε μία πραγματικά άβολη κατάσταση: Λίγο έως πολύ, οι πάντες πιστεύουν ότι έχει κάνει σεξ με όλο το κολέγιο. Και όμως, πρόκειται για μία από τις πλέον έξυπνες teen movies της δεκαετίας.

Mountain (2017)
Αν στεκόμασταν αυστηρά στις κατηγορίες, αυτό εδώ θα έπρεπε να βρίσκεται στα ντοκιμαντέρ. Τα καλλιτεχνικά πλάνα, όμως, σε συνδυασμό με την αφήγηση του Willem Dafoe καθώς "απαγγέλει" κομμάτια από το Mountains of the Mind, ένα βιβλίο του Robert Macfarlane που προσπαθεί να εξηγήσει τη γοητεία που μας ασκούν οι απάτητες κορυφές, του δίνουν μία πολύ διαφορετική χροιά που θυμίζει σινεμά με τη ματιά ενός auteur.

Porco Rosso (1992)
Από το Studio Ghibli και τον σπουδαίο Hayao Miyazaki έρχεται μία anime περιπέτεια πολύ διαφορετική από τις άλλες. Ο κεντρικός ήρωας, ένα ανθρωπόμορφο γουρούνι και πρώην άσος των αιθέρων, περνά τον χρόνο του κυνηγώντας "πειρατές του αέρα" πάνω από τη θάλασσα της Αδριατικής. Τα μηνύματα που περνά, τώρα, αυτό το ξεχασμένο διαμαντάκι είναι πολύ σαφή καθώς ο πρωταγωνιστής του αναφωνεί: "Καλύτερα γουρούνι, παρά φασίστας". 

Hostel (2005)
Είναι, τελικά, ή όχι καλή ταινία τρόμου το Hostel; Δεκαπέντε χρόνια μετά, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά μιας και οι απόψεις διίστανται. Σίγουρα, πάντως, δημιούργησε σχολή αφού αυτό το ταχύτατο και εφιαλτικό σφηνάκι σε κρατά κολλημένο στην οθόνη για περίπου μιάμιση ώρα.

Death a Funeral (2007)
Πώς θα σου φαινόταν αν την ημέρα της κηδείας του Αφροαμερικανού πατέρα σου μάθαινες ότι διατηρούσε κρυφή σχέση με έναν Λευκό άντρα που πάσχει από νανισμό; Μία κωμωδία με κρυφό όπλο τον Peter Dinklage που καταφέρνει, πολύ καλά, εκείνο που σπάνια πια πετυχαίνει το Χόλιγουντ: Αβίαστα χαμόγελα και ξεκαρδιστικά γέλια.

Space Jam (1997)
Σε περίπτωση που μετά το Last Dance έπεσες σε κατάθλιψη, καθώς δεν πήρες τις απαραίτητες δόσεις από την αυτού μεγαλειότητα του Air Jordan, με αποτέλεσμα να ψάχνεις απεγνωσμένα υποκατάστατα, μπορείς πολύ απλά να γυρίσει το ρολόι της νοσταλγίας πίσω: Όταν, δηλαδή, ο σπουδαιότερος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών ένωνε τις δυνάμεις με τα Looney Tunes ώστε να κερδίσουν έναν αγώνα ενάντια σε κάτι πολύχρωμους εξωγήινους με υπεράνθρωπες δυνάμεις. 

Monty Python’s Life Of Brian (1979)
Ίσως, η καλύτερη βρετανική κωμωδία όλων των εποχών και σίγουρα το magnum opus μίας ομάδας κωμικών που δεν μπόρεσε ποτέ και για κανένα λόγο να μπει σε καλούπια. Σκηνές όπως αυτή, όπου ο Eric Idle τραγουδά το Always Look on the Bright Sida of Life υποδυόμενος τον Χριστό πάνω στον Σταυρό, άφησαν εποχή και παραμένουν, μέχρι σήμερα, κορυφαίες στο είδος τους. Ποιο είδος είναι τώρα αυτό βέβαια; Έλα ντε... Κάτι ανάμεσα σε σάτιρα, βιοτριολικό χιούμορ, υποχθόνια κοινωνική κριτική στους πάντες και τα πάντα και αστεία που δε γνωρίζουν κανένα ιερό και όσιο.

Πηγή: esquire.gr